Μαλαισία - Βόρνεο: Μέσα στην ζούγκλα βρήκα την γαλήνη!

Αφού τελειώσαμε με το μονοπάτι που επιτρέπεται να πάει κανείς μόνος [nature trail] αποφασίσαμε να πάμε και στο Coffin trail χωρίς κάποιον συνοδό που θα μας κόστιζε 30 myr την ώρα γιατί είδαμε ότι είναι πολύ καλά σηματοδοτημένα τα μονοπάτια και εκ του αποτελέσματος σας λέω ότι δεν μας είπε κανείς τίποτα. Δεν σας προτείνω να το κάνετε γιατί είναι εκτός κανόνων όπως καταλάβατε και μπορεί να σας συμβεί κάτι και κανένας δεν θα ξέρει που να σας αναζητήσει.

Το μονοπάτι coffin είναι σχετικά μικρό περίπου 1,5 χιλιόμετρο και καταλήγει στο τέλος με κάποια φέρετρα που ανακαλύφθηκαν πριν 20 χρόνια. Είναι φτιαγμένα από ironwood δηλαδή ξυλο-μέταλλο μια ονομασία που έχει δωθεί λόγω της ανθεκτικότητας του και περιέχουν οστά ιθαγενών από την φυλή Dusun που ζούσε σε αυτά τα δάση.

Κάτι που αποδεικνύει την ύπαρξη ανθρώπινης ζωής σε αυτό το αρχέγονο δάσος σε αρμονία με την φύση κυρίως κοντά στο ποτάμι Segama που θα διασχίσειτε πάνω από τις όμορφες κρεμαστές γέφυρες.

Σε όλη την διαδρομή οι ήχοι των πτηνών ήταν οι μόνη μας συντροφιά και μερικές μικρές μαϊμούδες που εξαφανιζόταν μόλις αντιλαμβάνονταν την παρουσία μας. Οπότε αν θέλετε να έχετε πιθανότητες να δείτε ζώα θα πρέπει να μην κάνετε φασαρία και να κοιτάζετε ψηλά στα δέντρα με μεγάλη προσοχή.

Επιστρέψαμε στο κοιτώνα μας όπου τρέξαμε να κάνουμε μπάνιο για να δροσερέψουμε αφού η ζέστη ήταν πολύ και να φροντίσουμε τα πόδια μας με τα προιόντα της Podia Footcare που μας βοήθησαν να μειώσουμε την εφίδρωση που προκαλεί πληγές και την κακοσμία που πιστέψτε με σώζει ζωές!

Εντάξει δεν το λες και βασιλικό γεύμα καθώς απλά βάζαμε ζεστό νερό και ετοιμάζαμε τα νουντλς μας αλλά δεν μας πείραζε γιατί γνωρίζαμε ότι στην συνέχεια του ταξιδιού θα τρώγαμε πολύ!!

Το βράδυ ήταν η προκαθορισμένη εκδρομή μας το night drive όπως το λένε και ήμασταν ανυπόμονοι για να δούμε τι μπορεί να εντοπίσει ο οδηγός μας μαζί με τον βοηθό του.
Ήρθε το αγροτικό στο οποίο έβαλαν καθίσματα στην καρότσα και ανεβήκαμε όλοι μας 8 άτομα και στην κορυφή ο άνθρωπος που θα έκανε την αναζήτηση με δύο δυνατούς φακούς και δίνοντας μας οδηγία να μην ανάψουμε τους δικούς μας.

Μόλις ξεκινήσαμε εντοπίσαμε 2 ελάφια πάνω στο δρόμο και πάνω σε ένα δέντρο εντόπισε αστραπιαία μια ταραντούλα τίγρη!! Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως κατάφερνε με γρήγορες κινήσεις με τον φακό πάνω στα δέντρα να εντοπίζει ζώα και μάλιστα μικροσκοπικά!!!

Ακολούθησε ένας ιπτάμενος σκίουρος (flying squirrel) με έντονο κόκκινο χρώμα ο οποίος ήταν πολύ μεγαλύτερος από αυτούς που υπάρχουν στην Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα βέβαια δεν πετάνε αλλά αιωρούνται
χρησιμοποιώντας μια μεμβράνη του δέρματος που συνδέει τα μπροστινά και τα πίσω άκρα τους που ονομάζονται "πατάγια". Το όνομα προέρχεται από την ελληνική λέξη "Πατάγειον", η οποία αναφέρεται στη χρυσή επένδυση στην άκρη του γυναικείου χιτώνα. Με το άνοιγμα αυτής της μεμβράνης κάνει άλμα από τα ψηλότερα δέντρα , και μπορεί να διασχίσει πάνω από 150 μέτρα!!

Τον περιμέναμε να κάνει την πτήση σου και όταν εξαφανίστηκε συνεχίσαμε την πορεία μας.
Επόμενο ζώο που εντοπίσαμε ήταν μια leopard cat που έτρεχε να κρυφτεί μόλις την είδαμε πλάι στο δρόμο και έπειτα ένα μικροσκοπικό mouse deer δηλαδή ποντίκι ελάφι!!! Όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό το όνομα όντως μοιάζει στο πρόσωπο με ελάφι αλλά είναι μικρό!!!

Όλη η διαδρομή κράτησε περίπου 1,5 ώρα και εντάξει δεν τρελαθήκαμε αλλά καταλαβαίνετε ότι η νυχτερινή αναζήτηση είναι εξαιρετικά δύσκολη και όταν μάλιστα γίνεται με όχημα που κάνει θόρυβο. Σαν επιλογή υπάρχει η δυνατότητα να κάνετε νυχτερινή πεζοπορία με κάποιον από τους φρουρούς αλλά θα πρέπει να το κανονίσετε με την υποδοχή και να σας πουν και το κόστος.

Πήγαμε για ύπνο μόλις γυρίσαμε αφού νωρίς το πρωί στις 05:00 θα ξυπνούσαμε για να πάμε σε ένα ύψωμα 7 χιλιόμετρα απο το κέντρο να δούμε την ανατολή του ήλιου που ήταν από τα ομορφότερα τοπία που είδα στην ζωή μου.

Ανεβήκαμε σε ένα πολύ ψηλό παρατηρητήριο όπου είχαμε θέα σε όλο το δάσος το οποίο είχε σκεπάσει πυκνή ομίχλη από την υγρασία που κατακάθεται το βράδυ και σιγά σιγά έκαναν την εμφάνισή τους οι ηλιαχτίδες και όλα έπαιρναν ζωή!!!

Με αυτό το τρόπο ξεκίνησε υπέροχα η μέρα μας και αφού ήταν η τελευταία στο δάσος θέλαμε να κάνουμε μια καλή πεζοπορία ώστε να απολαύσουμε τις τελευταίες εικόνες.

Πρώτα όμως επιστρέψαμε στο δωμάτιο για λίγο ύπνο και όταν ξυπνήσαμε πάνω στη γέφυρα Segama που βρίσκεται στη μέση περίπου του Danum valley field center βλέπουμε 2 κοπέλες με τον φρουρό που τις συνόδευε φοβισμένες και λαχανιασμένες να μας προειδοποιούν να μην συνεχίσουμε στο μονοπάτι γιατί είδαν ελέφαντες και είναι επικίνδυνο!!!

Εντάξει εμείς εννοείται κάναμε ακριβώς το αντίθετο αφού τρέξαμε προς το σημείο που μας έδειξαν αλλά δεν είδαμε ούτε ακούσαμε κανένα ελέφαντα άλλωστε είπαμε στην αναζητηση ζώων στη φύση χρειάζεται τύχη.
Αφού δεν καταφέραμε να τους δουμε είπαμε να ξεκινήσουμε το μονοπάτι Rhino pool που είναι απ'τα μεγαλύτερα που υπάρχουν και καταλήγει σε μια μικρή λιμνούλα. Μην σας μπερδέψει το όνομα δεν έχει καμία σχέση με τους ρινόκερους. Και σε αυτό το μονοπάτι δεν επιτρέπεται να πάει κανείς μόνος του αλλά είπαμε να παραβούμε τους κανόνες ακόμη μια φορά.